W piątek, 17 lutego spotkaliśmy się w Domu Kultury na skromnym wieczorze poświęconym Wisławie Szymborskiej. Cóż, nie mogę napisać, że miłośnicy poezji tworzą w naszym środowisku bardzo liczne grono. Nie było pączków ani nawet sakramentalnych "paluszków", a i kawę zaserwowano bez śmietanki - nic to, nie samą śmietanką człowiek żyje. Ci jednak, dla których poezja jest mimo wszystko bliska sercu mieli okazję wysłuchać kilku wierszy niedawno zmarłej poetki.

Na deskach Szprotawskiego Domu Kultury , w przeddzień Walentynek, mieliśmy możliwość ( tym razem trzynastka była szczęśliwa) posłuchać rewelacyjnej Katarzyny Groniec. Nie często mamy możliwość oglądać wykonawcę tak ciekawego, ze znakomitymi zdolnościami aktorskimi i wokalnymi. Nie jesteśmy przyzwyczajeni do występów przez duże, ?W? bo i skąd. Mała miejscowość z daleka od tras koncertowych. Jednak wielka sztuka i wielki artysta obroni się sam. Podczas występu czuliśmy się niemal jak w Sali Kongresowej. Publiczność była oczarowana, wprost nie chciała opuszczać foteli. Artystka ze swoim zespołem dwa razy bisowała, a później rozdając autografy, rozmawiając i pozując do wspólnego zdjęcia, była z nami. Tak więc bez problemu udało się dla UTW zdobyć autograf  z dedykacją ? Powodzenia niedługo dołączę ? ( w domyśle do UTW).  Mam nadzieję, że sympatycznej pani Kasi było przyjemnie występować u nas, a my sprawdziliśmy się jako publiczność.

Kiedy umiera poeta świat cichnie. Znika ktoś kto uczył nas słuchać ciszy, muzyki gwiazd, bicia serca. Szczęściem poeta nigdy nie umiera cały - zostają po nim słowa. A w słowach jest wielka moc.
Zmarła Wisława Szymborska - osoba niezwykle cicha, skromna, nie lubiąca blasku, najchętniej usuwająca sie w cień. Na pewno wielkie jest to co po sobie zostawiła. Wiem, że z pewnością nie wszyscy zachwycają się Jej wierszami. Dla wielu rymy nie takie (przeważnie zresztą brak rymów co niektórzy biorą za ułomność wiersza). A i tematy jakieś takie... Bo czy warto zastanawiać się nad rozpaczą kota, któremu zmarł właściciel? A co kogo obchodzi śmierć zwykłego żuka? Albo czy godzi się o śmierci mówić bez przesady! A i o ojczyźnie jakby mało!

27 stycznia spotkała nas wielka przyjemność. Nas tzn. słuchaczy UTW, którzy czytają w przedszkolach. Otóż pani dyrektor Przedszkola nr 2, które mieści się na ulicy Parkowej, zaprosiła wszystkie osoby, które czytają dzieciom książki, do swojego PRZEDSZKOLA.

Na spotkanie przybyło 14 osób. Przywitano nas słodkim poczęstunkiem, każdy otrzymał identyfikator z wypisanym imieniem, a potem to już się działo, że hej! Była muzyka, tańce w wykonaniu naszych milusińskich, piosenki, deklamacje wierszy, niektóre wprost tasiemcowej długości, a dzieci opanowały je doskonale. Należy zaznaczyć, że nie byliśmy biernymi widzami, ale braliśmy czynny udział w zabawie, ku obopólnej radości. Było super!

W Urzędzie Marszałkowskim w Zielonej Górze 14 stycznia, w Sali Kolumnowej, odbyła się Inauguracja Obchodów Roku 2012, ogłoszonego Rokiem Uniwersytetów Trzeciego Wieku w Polsce.

Patronat honorowy nad projektem Rok 2012 rokiem UTW sprawuje Pierwsza Dama RP Anna Komorowska. W województwie lubuskim honorowy patronat objęła Elżbieta Polak, Marszałek Województwa Lubuskiego.

Spotkanie było także okazją do obchodów Jubileuszu 20 ? lecia istnienia Zielonogórskiego UTW. Na spotkaniu przedstawiono również bogaty dorobek Uniwersytetów, ich rolę w życiu seniorów oraz ciekawe plany na przyszłość.

Wtorkowy wieczór - 17 stycznia, słuchacze UTW mieli przyjemność spotkać się z panem Jerzym Stachurskim i posłuchać kolęd i pastorałek w jego wykonaniu. Interesujący jest fakt, że zaprezentowane utwory zostały napisane przez pana Jerzego Stachurskiego, z zawodu leśnika i jego przyjaciół również leśników. Muzykę do tych utworów skomponował pan Jerzy. Żeby było jeszcze ciekawiej, wspomnę, że tłem kolęd jest środowisko leśne ? bór, knieja, zwierzęta i leśnicy śpiewający Panu na chwałę. Krótko mówią, są to kolędy leśne. Być może jeszcze w tym roku zostanie wydana płyta z kolędami i pastorałkami leśnymi, które mieliśmy przyjemność posłuchać. Z ciekawszych instrumentów, które usłyszymy na płycie, będzie róg, czyli waltornia. Instrument bardzo znany leśnikom, używany  przez myśliwych podczas polowań.

Może dlatego lubimy śpiewać. Dla równowagi ze stresem, agresją, która czasami w nas się pojawia. Jeżeli tak jest, to powinna być wypisywana przez lekarzy na receptach. W każdym razie członkowie chóru przy UTW,  na wszelki wypadek śpiewają i dobrze się mają ( łaj ... ale się rymnęło).

Tym razem na tradycyjnym ? opłatku?  spotkaliśmy się 16 grudnia, aby  jak co roku przed świętami Bożego Narodzenia  życzyć sobie wszystkiego dobrego, zdrowia zaś przede wszystkim. Wieczór rozpoczął chór akademicki wykonaniem kilku kolęd i pastorałek, pod batutą pani Izabeli Habich.

Następnie było długie dzielenie się opłatkiem i składanie życzeń. Zrobiło się ciepło, serdecznie i tak domowo. Było tak jak w piosence Seweryna Krajewskiego - wszyscy wszystkim ślą życzenia.

Jak obyczaj nakazuje, przy okazji takich spotkań nie może zabraknąć chociaż najdrobniejszego, ale płynącego z serca drobiazgu. Dla sympatycznych gości i słuchaczy UTW, zarząd przygotował prezent; ozdobną świecę w kształcie choinki z załączonymi najlepszymi życzeniami!